miejsca
Ruiny schroniska i krzyż partyzancki na Lubaniu
Lubań (1211 m n.p.m.) to najwyższy szczyt w południowo-wschodniej części Gorców. Ruiny schroniska oraz krzyż leżą wśród drzew, tuż obok bazy namiotowej.
Stoki Lubania były w przeszłości intensywnie wykorzystywane pastersko, a na polanie szczytowej, zwanej Wierch Lubań, przez wieki stały szałasy pasterskie. Ze względu na wyjątkowe widoki rozciągające się z jego wierzchołka, Lubań był jednym z pierwszych szczytów w Gorcach, na który poprowadzono oznakowany szlak turystyczny. Wytyczono go już w 1912 roku od strony Krościenka. W 1937 roku postawiono na Lubaniu pierwsze schronisko turystyczne, które już 3 września 1939 roku było świadkiem wejścia na ten teren oddziałów niemieckich i słowackich (agresorzy urządzili sobie na szczycie nocny biwak). W 1943 roku, zarządzane przez małżeństwo Durkalców schronisko, stało się jedną z ważniejszych baz dla partyzantów Armii Krajowej. We wrześniu 1944 roku niemiecka ekspedycja spaliła budynek i zabiła dwóch partyzantów – Aleksandra Krzystyniaka „Szarotkę” i Ignacego Gorczewskiego „Brzozę”, których następnie pochowano na cmentarzu parafialnym w Ochotnicy Dolnej. W miejscu śmierci jednego z partyzantów stoi krzyż, upamiętniający to wydarzenie.
Ruiny schroniska oraz krzyż znajdują się w ogólnodostępnym terenie, jednak odwiedzając je należy zachować ostrożność.
Mapa
Lista miejsc, znajdujących się w pobliżu
